Advances in Respiratory Medicine

124 KiB

Open AccessEditorial

Rehabilitacja Oddechowa

by Paweł Śliwiński

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 113-114; https://doi.org/10.5603/ARM.27982 - 15 Jun 2007

Viewed by 349

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego prowadzącą do inwalidztwa oddechowego [...] Full article

213 KiB

Open AccessEditorial

Wspomnienie o dr Jadwidze Truszczyńskiej, specjaliście II stopnia chorób płuc u dzieci, wieloletnim pracowniku Wojewódzkiego Szpitala Gruźlicy i Chorób Płuc dla Dzieci w Otwocku

by Janusz Kowalski

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 208-209; https://doi.org/10.5603/ARM.27998 - 3 Jun 2007

Viewed by 369

Abstract

Jadwiga Truszczyńska urodziła się 1 października 1933 roku w Otwocku [...] Full article

1324 KiB

Open AccessCase Report

Pneumatocele w trakcie długotrwałej obserwacji chorego na zespół hiper IgE (zespół Hioba)

by Urszula Nowicka, Elżbieta Wiatr, Włodzimierz Kupis, Barbara Burakowska, Krystyna Folcik, Tadeusz Orłowski and Kazimierz Roszkowski-Śliż

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 200-207; https://doi.org/10.5603/ARM.27992 - 3 Jun 2007

Cited by 1 | Viewed by 720

Abstract

Zespół hiper IgE (zespół Hioba) jest rzadkim, wielonarządowym schorzeniem charakteryzującym się występowaniem triady objawów: podwyższone stężenie immunoglobulin IgE, nawracające infekcje układu oddechowego i zatok (najczęściej o etiologii gronkowcowej) oraz występowanie już od dzieciństwa zimnych ropni skóry. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 21-letniego chorego [...] Read more.

Zespół hiper IgE (zespół Hioba) jest rzadkim, wielonarządowym schorzeniem charakteryzującym się występowaniem triady objawów: podwyższone stężenie immunoglobulin IgE, nawracające infekcje układu oddechowego i zatok (najczęściej o etiologii gronkowcowej) oraz występowanie już od dzieciństwa zimnych ropni skóry. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 21-letniego chorego z zespołem hiper IgE, zdiagnozowanego w wieku 6 lat na podstawie występowania hiperimmunoglobulinemii E oraz nawrotnych infekcji płucnych oraz skórnych. Obecnie powodem przyjęcia do szpitala były powikłania zapalenia płuc pod postacią pneumatocele, które nie uległo regresji pomimo zastosowania dożylnej antybiotykoterapii. Konieczne okazało się wykonanie zabiegu chirurgicznego. Przebieg pooperacyjny był powikłany wystąpieniem posocznicy (Staphylococcus aureus). Full article

527 KiB

Open AccessCase Report

Pierwotny chłoniak oskrzela o klinicznym przebiegu guza Pancoasta

by Renata Zaucha and Jacek Jassem

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 197-199; https://doi.org/10.5603/ARM.27991 - 3 Jun 2007

Viewed by 430

Abstract

Okolica szczytu płuca jest wyjątkowo rzadką lokalizacją pierwotnych chłoniaków oskrzela. W pracy przedstawiono przypadek zaawansowanego pierwotnego chłoniaka szczytu lewego płuca rozpoznanego podczas badań przesiewowych u 72-letniej bezobjawowej pacjentki. Przezskórna biopsja cienkoigłowa nie przyniosła rozpoznania histopatologicznego. Było to powodem wykonania otwartej biopsji płuca, w [...] Read more.

Okolica szczytu płuca jest wyjątkowo rzadką lokalizacją pierwotnych chłoniaków oskrzela. W pracy przedstawiono przypadek zaawansowanego pierwotnego chłoniaka szczytu lewego płuca rozpoznanego podczas badań przesiewowych u 72-letniej bezobjawowej pacjentki. Przezskórna biopsja cienkoigłowa nie przyniosła rozpoznania histopatologicznego. Było to powodem wykonania otwartej biopsji płuca, w której wykazano obecność zmian charakterystycznych dla chłoniaka B-komórkowego o niskiej złośliwości, marginal zone lymphoma (BALTL); CD20+, CD3−. Zastosowano leczenie skojarzone: 9 cykli chemioterapii i napromienianie masy resztkowej, co pozwoliło na uzyskanie długotrwałej całkowitej remisji. Full article

868 KiB

Open AccessCase Report

Udar mózgu jako dominujący objaw zespołu Churga-Strauss

by Jolanta Winek, Jacek Zych, Elżbieta Wiatr, Karina Oniszh and Kazimierz Roszkowski-Śliż

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 191-196; https://doi.org/10.5603/ARM.27990 - 3 Jun 2007

Cited by 1 | Viewed by 485

Abstract

Zmiany w obrębie ośrodkowego układu nerwowego stanowią rzadką manifestację kliniczną zespołu Churga-Strauss. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 55-letniego mężczyzny skierowanego do Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie w celu dalszej diagnostyki uporczywego kaszlu i napadowej duszności. Około 6 miesięcy przed hospitalizacją u [...] Read more.

Zmiany w obrębie ośrodkowego układu nerwowego stanowią rzadką manifestację kliniczną zespołu Churga-Strauss. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 55-letniego mężczyzny skierowanego do Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie w celu dalszej diagnostyki uporczywego kaszlu i napadowej duszności. Około 6 miesięcy przed hospitalizacją u chorego doszło do samoistnego krwawienia śródmózgowego. W badaniach dodatkowych uwagę zwracały: wysoka eozynofilia obwodowa (9.86 tys.), wysokie stężenie IgE (810 jm./mL), a także wysokie miano p-ANCA (1:640). Obecność licznych eozynofili stwierdzano również w wydzielinie oskrzelowej. Podczas hospitalizacji obserwowano częste napady odwracalnego skurczu oskrzeli budzące podejrzenie astmy. Na podstawie kryteriów klinicznych opracowanych przez French Vasculitis Study Group u chorego rozpoznano zespół Churga-Strauss. Wdrożono prednizon w dawce 1 mg/kg mc., uzyskując ustąpienie dolegliwości ze strony układu oddechowego, stopniową normalizację parametrów laboratoryjnych krwi oraz ustępowanie następstw wylewu krwi do OUN. Full article

445 KiB

Open AccessCase Report

Trzydziestoletnia obserwacja chorego na rozstrzenie oskrzeli

by Justyna Czerniawska, Iwona Hawryłkiewicz and Dorota Górecka

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 186-190; https://doi.org/10.5603/ARM.27989 - 3 Jun 2007

Viewed by 522

Abstract

Rozstrzenie oskrzeli charakteryzuje nieodwracalne rozszerzenie oskrzeli, nawracające infekcje dróg oddechowych, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny oraz duszność. Czynniki powodujące powstanie rozstrzeni są różnorodne. Leczenie obejmuje: leczenie przyczynowe, antybiotykoterapię, higienę drzewa oskrzelowego oraz rzadko—leczenie chirurgiczne. Długość czasu przeżycia wiąże się z współwystępowaniem innych chorób oraz [...] Read more.

Rozstrzenie oskrzeli charakteryzuje nieodwracalne rozszerzenie oskrzeli, nawracające infekcje dróg oddechowych, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny oraz duszność. Czynniki powodujące powstanie rozstrzeni są różnorodne. Leczenie obejmuje: leczenie przyczynowe, antybiotykoterapię, higienę drzewa oskrzelowego oraz rzadko—leczenie chirurgiczne. Długość czasu przeżycia wiąże się z współwystępowaniem innych chorób oraz rozwojem powikłań rozstrzeni oskrzeli. W artykule przedstawiono przypadek chorego na rozstrzenie oskrzeli. Wykonywane w czasie wieloletniej obserwacji RTG klatki piersiowej oraz analiza objawów i wyników badań czynnościowych płuc wskazują na stopniową progresję choroby leczonej standardowymi metodami. Full article

295 KiB

Open AccessReview

Rola eotaksyn w patofizjologii astmy

by Magdalena Paplińska, Hanna Grubek-Jaworska and Ryszarda Chazan

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 180-185; https://doi.org/10.5603/ARM.27997 - 3 Jun 2007

Cited by 2 | Viewed by 452

Abstract

Astma wiąże się z napływem eozynofilów do dróg oddechowych. Eozynofile odgrywają ważną rolę w patogenezie tej choroby. Interleukina-5 jest głównym czynnikiem regulującym proliferację, dojrzewanie i dystrybucję eozynofilów, mimo że ostatnie badania sugerują, że poza IL-5 w patogenezie astmy może uczestniczyć eotaksyna. Eotaksyna jest [...] Read more.

Astma wiąże się z napływem eozynofilów do dróg oddechowych. Eozynofile odgrywają ważną rolę w patogenezie tej choroby. Interleukina-5 jest głównym czynnikiem regulującym proliferację, dojrzewanie i dystrybucję eozynofilów, mimo że ostatnie badania sugerują, że poza IL-5 w patogenezie astmy może uczestniczyć eotaksyna. Eotaksyna jest CC chemokiną po raz pierwszy odkrytą w płynie z płukania oskrzelikowo-pęcherzykowego u świnki morskiej. Eotaksyna łączy się selektywnie z receptorem CCR3 obecnym na eozynofilach, bazofilach i mastocytach, co może wiązać się z patogenezą astmy. Jest ona wytwarzana przez komórki nabłonka płuc i jelit, pośredniczy w preferencyjnej rekrutacji eozynofilów do tych organów. Produkcję eotaksyny stymuluje IL-4, IL-13, TNF-α. Obecnie znane są trzy eotaksyny ludzkie: eotaksyna-1 (CCL11), eotaksyna- 2 (CCL24) i eotaksyna-3 (CCL26). Przypuszcza się, że ekspresja eotaksyny-3 może być następstwem prowokacji alergenowej. W badaniach na hodowlach komórkowych in vitro wykazano pewne działanie hamujące glikokortykosteroidów na produkcję eotaksyn. Danych klinicznych dotyczących wpływu leczenia kortykosteroidami na stężenie eotaksyn nie ma zbyt wiele. Receptor CCR3 bierze się pod uwagę jako cel terapeutyczny w astmie oskrzelowej. Full article

205 KiB

Open AccessReview

Zgodność ze standardami postępowania w pozaszpitalnym zapaleniu płuc w Europie i na świecie

by Marcin Giejło and Mirosław Szmidt

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 173-179; https://doi.org/10.5603/ARM.27996 - 3 Jun 2007

Viewed by 401

Abstract

Towarzystwa naukowe wielu państw tworzą i na bieżąco uaktualniają wytyczne określające zalecany proces diagnostyczno-terapeutyczny w celu racjonalizacji postępowania w przypadku większości jednostek chorobowych. Zgodność postępowania ze standardami w pozaszpitalnym zapaleniu płuc (PZP) powoduje obniżenie śmiertelności wewnątrzszpitalnej, skrócenie czasu hospitalizacji, obniżenie kosztów leczenia i [...] Read more.

Towarzystwa naukowe wielu państw tworzą i na bieżąco uaktualniają wytyczne określające zalecany proces diagnostyczno-terapeutyczny w celu racjonalizacji postępowania w przypadku większości jednostek chorobowych. Zgodność postępowania ze standardami w pozaszpitalnym zapaleniu płuc (PZP) powoduje obniżenie śmiertelności wewnątrzszpitalnej, skrócenie czasu hospitalizacji, obniżenie kosztów leczenia i zmniejszenie lekooporności. W poniższej pracy autorzy dokonują przeglądu danych z piśmiennictwa światowego, ze szczególnym uwzględnieniem przyczyn i skutków postępowania niezgodnego z wytycznymi. Full article

870 KiB

Open AccessReview

Zależności pomiędzy górnymi i dolnymi drogami oddechowymi w chorobach alergicznych układu oddechowego

by Aleksandra Semik-Orzech, Szymon Skoczyński, Adam Barczyk and Władysław Pierzchała

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 163-172; https://doi.org/10.5603/ARM.27995 - 3 Jun 2007

Cited by 1 | Viewed by 449

Abstract

Zapalenie alergiczne układu oddechowego, pomimo tradycyjnego podziału na alergiczny nieżyt nosa i astmę oskrzelową, zazwyczaj nie ogranicza się do błony śluzowej jednego odcinka tego układu, często wykazując charakter uogólniony. Liczne, pochodzące z badań naukowych, dowody na istnienie związków pomiędzy alergicznym nieżytem nosa a [...] Read more.

Zapalenie alergiczne układu oddechowego, pomimo tradycyjnego podziału na alergiczny nieżyt nosa i astmę oskrzelową, zazwyczaj nie ogranicza się do błony śluzowej jednego odcinka tego układu, często wykazując charakter uogólniony. Liczne, pochodzące z badań naukowych, dowody na istnienie związków pomiędzy alergicznym nieżytem nosa a astmą oskrzelową doprowadziły do stworzenia “koncepcji jednej choroby”. Ujmuje ona górne i dolne drogi oddechowe jako łączną jednostkę, pozostającą pod wpływem procesu zapalnego, który podtrzymują i nasilają wspólne mechanizmy. Celem niniejszej pracy było krytyczne przedstawienie współczesnego stanu wiedzy na temat związków czynnościowych pomiędzy górnymi i dolnymi drogami oddechowymi, z uwzględnieniem wyników badań własnych. W pracy podjęto również próbę oceny znaczenia tych związków dla rozwoju diagnostyki i leczenia chorób alergicznych układu oddechowego. Full article

158 KiB

Open AccessReview

Reaktywne formy tlenu i bariera antyoksydacyjna w astmie

by Agnieszka Szlagatys-Sidorkiewicz, Magdalena Góra-Gębka and Maria Korzon

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 158-162; https://doi.org/10.5603/ARM.27994 - 3 Jun 2007

Viewed by 398

Abstract

Reaktywne formy tlenu (RFT) są zaangażowane w przewlekły proces zapalny, między innymi w astmie. Wzrost produkcji RFT z jednej strony, z drugiej zaś zaburzenia wydolności bariery antyoksydacyjnej w przebiegu astmy prowadzą do powstania stresu oksydacyjnego, czego wyrazem jest nasilenie uszkodzeń oksydacyjnych w organizmie. [...] Read more.

Reaktywne formy tlenu (RFT) są zaangażowane w przewlekły proces zapalny, między innymi w astmie. Wzrost produkcji RFT z jednej strony, z drugiej zaś zaburzenia wydolności bariery antyoksydacyjnej w przebiegu astmy prowadzą do powstania stresu oksydacyjnego, czego wyrazem jest nasilenie uszkodzeń oksydacyjnych w organizmie. Dlatego też coraz większe nadzieje wiąże się z możliwym wykorzystaniem antyoksydantów w terapii astmy. Full article

174 KiB

Open AccessReview

Nadciśnienie płucne w śródmiąższowych chorobach płuc

by Jerzy Lewczuk

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 153-157; https://doi.org/10.5603/ARM.27993 - 3 Jun 2007

Viewed by 386

Abstract

Nadciśnienie płucne jest częstym i poważnym schorzeniem rozwijającym się w przebiegu śródmiąższowych chorób płuc. W niniejszej pracy w zwięzły sposób przedstawiono klasyfikację kliniczną nadciśnienia płucnego, dane statystyczne dotyczące powstawania tego schorzenia, a także współczesne poglądy dotyczące patogenezy tej choroby. Artykuł przedstawia także wpływ [...] Read more.

Nadciśnienie płucne jest częstym i poważnym schorzeniem rozwijającym się w przebiegu śródmiąższowych chorób płuc. W niniejszej pracy w zwięzły sposób przedstawiono klasyfikację kliniczną nadciśnienia płucnego, dane statystyczne dotyczące powstawania tego schorzenia, a także współczesne poglądy dotyczące patogenezy tej choroby. Artykuł przedstawia także wpływ nadciśnienia płucnego na rokowanie u chorych obciążonych chorobami śródmiąższowymi płuc, znaczenie poszczególnych markerów rokowniczych i parametrów spirometrycznych oraz sposoby pomiaru ciśnienia w tętnicy płucnej. Full article

212 KiB

Open AccessArticle

Wpływ rehabilitacji na jakość życia u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

by Jacek Drozdowski, Stanisław Bakuła, Adrianna Drozdowska, Krzysztof Kędziora, Maria Porzezińska and Jan Marek Słomiński

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 147-152; https://doi.org/10.5603/ARM.27988 - 3 Jun 2007

Viewed by 771

Abstract

Wstęp: Spośród chorób układu oddechowego przewlekła obturacyjna choroba płuc jest jedną z najczęstszych przyczyn zachorowalności, hospitalizacji i inwalidztwa. Jej przewlekły, postępujący charakter oraz okresowe zaostrzenia mają istotny niekorzystny wpływ na jakość życia chorych na POChP i na rokowanie. W ostatnich latach znacznie [...] Read more.

Wstęp: Spośród chorób układu oddechowego przewlekła obturacyjna choroba płuc jest jedną z najczęstszych przyczyn zachorowalności, hospitalizacji i inwalidztwa. Jej przewlekły, postępujący charakter oraz okresowe zaostrzenia mają istotny niekorzystny wpływ na jakość życia chorych na POChP i na rokowanie. W ostatnich latach znacznie wzrosła rola rehabilitacji w leczeniu chorych na POChP. Stała się ona skutecznym i coraz bardziej rozpowszechnionym narzędziem w leczeniu zarówno choroby podstawowej, jak i jej powikłań. W niniejszej pracy przedstawiono 3-tygodniowy program rehabilitacji chorych na POChP i jego wpływ na jakość życia tych pacjentów. Materiał i metody: Analizą objęto 132 chorych na POChP; do badania zakwalifikowano 70 osób (53%). Program rehabilitacji trwał 15 dni treningowych. Skuteczność rehabilitacji oceniano na podstawie kwestionariusza Szpitala Św. Jerzego, badania spirometrycznego i próby wysiłkowej. Wyniki: Stwierdzono znamienną poprawę jakości życia u chorych oraz wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego, zarówno bezpośrednio po zakończeniu rehabilitacji, jak i 3 miesiące później. Nie stwierdzono istotnej różnicy parametrów ocenianych na podstawie badania spirometrycznego. Wnioski: Trzytygodniowy program rehabilitacji chorych na POChP poprawił ich wydolność fizyczną i jakość życia, a poprawa ta utrzymywała się przynajmniej przez 3 miesiące. Full article

225 KiB

Open AccessArticle

Nykturia u chorych na obturacyjny bezdech senny (OBS)

by Robert Pływaczewski, Anna Stokłosa, Michał Bednarek, Justyna Czerniawska, Przemysław Bieleń, Dorota Górecka and Paweł Śliwiński

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 140-146; https://doi.org/10.5603/ARM.27987 - 3 Jun 2007

Cited by 1 | Viewed by 617

Abstract

Wstęp: Nykturia (≥2 epizodów oddawania moczu w nocy) jest częstym objawem obturacyjnego bezdechu sennego (OBS). Wzrost ciśnienia w jamie brzusznej w czasie bezdechów, zwiększone wydzielanie przedsionkowego peptydu sodopędnego (ANP), stosowanie leków moczopędnych, współistnienie cukrzycy, nadmierne przyjmowanie płynów oraz przebudzenia w czasie snu [...] Read more.

Wstęp: Nykturia (≥2 epizodów oddawania moczu w nocy) jest częstym objawem obturacyjnego bezdechu sennego (OBS). Wzrost ciśnienia w jamie brzusznej w czasie bezdechów, zwiększone wydzielanie przedsionkowego peptydu sodopędnego (ANP), stosowanie leków moczopędnych, współistnienie cukrzycy, nadmierne przyjmowanie płynów oraz przebudzenia w czasie snu powodują częstsze oddawanie moczu w nocy. Celem pracy była ocena częstości występowania nykturii u chorych z umiarkowanym i ciężkim OBS. Materiał i metody: Zbadano 171 otyłych (BMI—35.8 ± 6.3 kg/m²) chorych (135 mężczyzn i 36 kobiet) w średnim wieku 53.6 ± 10.8 lat z zaawansowanymi postaciami choroby (AHI/RDI—43.6 ± 23.2). Wyniki: W celu oceny relacji między nykturią oraz AHI/RDI (apnea hypopnea index/respiratory disturbance index), utlenowaniem w czasie snu, BMI (body mass index) i sennością dzienną badanych podzielono na 2 grupy: pierwszą bez nykturii (60 badanych; 35.1%—grupa N−) i drugą z nykturią (111 badanych; 64.9%—grupa N+). Grupa N+ miała znamiennie wyższy wskaźnik AHI/RDI, 48 ± 22.8 vs. 35.4 ± 21.7 (p = 0.0006), wyższy BMI, 36.8 ± 6.5 vs. 34 ± 5.5 kg/m² (p = 0.004), niższe średnie wysycenie krwi tętniczej tlenem w nocy (SaO₂), 88.6 ± 5.6 vs. 90.4 ± 4.3% (p = 0.03) oraz wyższą punktację w skali Epworth, 14.4 ± 5.1 vs. 11.3 ± 5.5 (p = 0.0002). W analizie regresji wielokrotnej ujawniono znamienne korelacje między nykturią oraz wynikami skali senności Epworth (β = 0.26, p < 0.0009), współistnieniem choroby wieńcowej, (β = 0.23, p = 0.004) i wskaźnikiem AHI/RDI (β = 0.21, p = 0.04). Wnioski: Nykturia jest częstym objawem u chorych na OBS (64.9%). Nocne oddawanie moczu wiązało się z ciężkością choroby, objawami senności dziennej i występowaniem choroby niedokrwiennej serca. Full article

413 KiB

Open AccessArticle

Detection of Mutation in NAT II Gene as a Method of Determination of Izoniazyd (INH) Acetylation Type in Human Population

by Ewa Augustynowicz-Kopeć, Anna Zabost, Monika Kozińska, Sylwia Brzezińska and Zofia Zwolska

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 134-139; https://doi.org/10.5603/ARM.27986 - 3 Jun 2007

Viewed by 421

Abstract

Introduction: Isoniazid (INH) is a drug widely used in the treatment of tuberculosis. INH is metabolized to acetylisoniazid by N-acetyltransferase (NAT) in the liver. The rate of INH acetylation is genetically determined. NAT isozymes are encoded at 2 loci; one encodes NAT1, formerly [...] Read more.

Introduction: Isoniazid (INH) is a drug widely used in the treatment of tuberculosis. INH is metabolized to acetylisoniazid by N-acetyltransferase (NAT) in the liver. The rate of INH acetylation is genetically determined. NAT isozymes are encoded at 2 loci; one encodes NAT1, formerly known as the monomorphic form of the enzyme, while the other encodes the polymor- phic NAT2, which is responsible for individual differences in the ability to acetylate certain compounds. The objective of the present study was to apply the genotyping of the fast and slow acetylators for personalized therapeutic dose. Material and methods: Plasma concentrations of INH were determined with biological method in the authors modification. This method warrants high accuracy and secured repeatable results. Genomic DNA was isolated from the blood samples. DNA extracted by Blood DNA Kit and amplified by PCR by Spurr [1] with two primers. PCR product was cut separately with 4 different restriction enzymes: Dde1, Kpn1, Tag1, and BamH1. Results: Four different NAT 2 alleles were detected in the study population. The presence of any 2 mutant alleles defines the slow-acetylator genotype, whereas rapid acetylators have 1 or 2 wild-type NAT2*4 alleles. Conclusions: On the basis of our results we suggest the using of NAT 2 genotyping for discrimination of the fast and slow acetylators in monitoring of tuberculosis therapy. Full article

211 KiB

Open AccessArticle

Wpływ menopauzy na nasilenie obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) u kobiet

by Robert Pływaczewski, Michał Bednarek, Przemysław Bieleń, Luiza Jonczak, Dorota Górecka and Paweł Śliwiński

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 129-133; https://doi.org/10.5603/ARM.27985 - 3 Jun 2007

Viewed by 442

Abstract

Wstęp: U kobiet obturacyjny bezdech senny (OBS) najczęściej występuje po menopauzie. Celem pracy było porównanie zaawansowania OBS u kobiet po menopauzie (grupa E−) oraz u kobiet z zachowaną aktywnością estrogenową (kobiety przed menopauzą lub stosujące hormonalna terapię zastępczą—grupa E+). Materiał i metody [...] Read more.

Wstęp: U kobiet obturacyjny bezdech senny (OBS) najczęściej występuje po menopauzie. Celem pracy było porównanie zaawansowania OBS u kobiet po menopauzie (grupa E−) oraz u kobiet z zachowaną aktywnością estrogenową (kobiety przed menopauzą lub stosujące hormonalna terapię zastępczą—grupa E+). Materiał i metody: Zbadano 147 kobiet chorych na OBS w średnim wieku 58.1 ± 9.4 roku. Badane kobiety charakteryzowały się otyłością (BMI = 34 ± 7.9 kg/m²) oraz umiarkowanym lub ciężkim OBS (AHI/RDI = 35.9 ± 20.9), średnie SaO₂ wynosiło 89.4 ± 5.8%. Grupa E− składała się z 116 chorych (75.5%), a grupa E+—z 36 (24.5%). Wyniki: Nasilenie choroby było większe w grupie E+ (AHI/RDI = 42 ± 26.6; BMI = 37.6 ± 10.1 kg/m²) w porównaniu z grupą E− (AHI/RDI = 33.9 ± 18.4; p = 0.04 i BMI = 32.8 ± 6.7 kg/m²; p = 0.001). Analiza regresji wielokrotnej ujawniła znamienną ujemną korelację między AHI/RDI i wiekiem (β = −0.29; p = 0.03). Po wyłączeniu wpływu wieku i BMI (analiza kowariancji) badane grupy nadal się różniły wartościami AHI/RDI (R = 0.24; p = 0.03). Wnioski: Większość kobiet chorych na OBS, które zakwalifikowano do leczenia CPAP, było w okresie menopauzy (75.5%). Nasilenie OBS (AHI/RDI) po wyłączeniu wpływu wieku i masy ciała było większe w grupie z zachowaną aktywnością estrogenową. Full article

250 KiB

Open AccessArticle

Uwulopalatofaryngoplastyka (UPPP) jako zabieg nieskuteczny w leczeniu ciężkiego obturacyjnego bezdechu sennego (OBS)

by Robert Pływaczewski, Michał Bednarek, Luiza Jonczak, Justyna Czerniawska, Dorota Górecka and Paweł Śliwiński

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 121-128; https://doi.org/10.5603/ARM.27984 - 3 Jun 2007

Viewed by 775

Abstract

Wstęp: Uwulopalatofaryngoplastyka (UPPP) jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji w leczeniu chirurgicznym obturacyjnego bezdechu sennego. Celem pracy była ocena efektów UPPP u pacjentów chorych na OBS. Materiał i metody: Zbadano 22 otyłych mężczyzn (średni BMI = 33.1 ± 4 kg/m^² [...] Read more.

Wstęp: Uwulopalatofaryngoplastyka (UPPP) jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji w leczeniu chirurgicznym obturacyjnego bezdechu sennego. Celem pracy była ocena efektów UPPP u pacjentów chorych na OBS. Materiał i metody: Zbadano 22 otyłych mężczyzn (średni BMI = 33.1 ± 4 kg/m^²) w średnim wieku 51.7 ± 9.7 roku. Polisomnografię lub poligrafię (Poly-Mesam) wykonano po 28.5 ± 30.5 miesiąca od UPPP. Wyniki: Badania snu po UPPP ujawniły ciężkie postaci OBS u większości chorych—średni AHI/RDI = 53 ± 33.2, średnie wysycenie krwi tętniczej tlenem (SaO₂) w nocy wynosiło 88.1 ± 5.3%. Badani niemal połowę snu spędzali w niedotlenieniu < 90% (T90 = 46.8 ± 33.8%) oraz charakteryzowali się nadmierną sennością dzienną (punktacja w skali Epworth: 14.3 ± 4.8). Tylko u 3 chorych (13.6%) UPPP była skuteczna (po operacji AHI/RDI ≤ 10). Wnioski: U większości chorych z ciężkimi postaciami obturacyjnego bezdechu sennego UPPP jest zabiegiem nieskutecznym. Full article

297 KiB

Open AccessArticle

Kryteria akceptacji cyclohalera przez chorych na astmę i POChP

by Bernard Panaszek, Andrzej Emeryk, Marita Nittner-Marszalska, Ewa Bogacka, Krystyna Gietkiewicz, Zbigniew Machaj, Iwona Czerwińska-Pawluk and Anna Bednarek

Adv. Respir. Med. 2007, 75(2), 115-120; https://doi.org/10.5603/ARM.27983 - 3 Jun 2007

Viewed by 454

Abstract

Wstęp: Akceptacja programu leczenia i gotowość zażywania przez chorego zalecanej dawki leków są podstawowymi warunkami powodzenia procesu terapeutycznego. Celem pracy było zbadanie stopnia akceptacji (jego cech fizycznych, użytkowych i związanych z techniką inhalacji) przez chorych jednego z inhalatorów proszkowych—cyclohalera. Materiał i metody [...] Read more.

Wstęp: Akceptacja programu leczenia i gotowość zażywania przez chorego zalecanej dawki leków są podstawowymi warunkami powodzenia procesu terapeutycznego. Celem pracy było zbadanie stopnia akceptacji (jego cech fizycznych, użytkowych i związanych z techniką inhalacji) przez chorych jednego z inhalatorów proszkowych—cyclohalera. Materiał i metody: Badanie polegało na wypełnieniu przez użytkowników samozwrotnej, anonimowej ankiety. Pacjentów rekrutowano spośród chorych na astmę i/lub POChP leczonych ambulatoryjnie w poradniach astmologicznych we Wrocławiu i Lublinie. Do udziału zakwalifikowano 230 osób z astmą i/lub POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc), a ankietę wypełniło 220 pacjentów. Wyniki: Spośród cech fizycznych wielkość i ciężar inhalatora uzyskały akceptację największej liczby ankietowanych (96.4 i 94.5% ocen pozytywnych), zyskując wyższą akceptację niż kolor (odpowiednio p = 0.003 i p = 0.02). Zbliżony stopień ocen pozytywnych zyskały cechy użytkowe, szczególnie “ochrona urządzenia przed zanieczyszczeniem” i “wygodny ustnik” urządzenia (odpowiednio 97.3 i 98.2% odpowiedzi pozytywnych). Te dwie cechy oceniła pozytywnie większa liczba ankietowanych niż “dyskrecję i łatwość noszenia inhalatora” (odpowiednio p = 0.015 i p = 0.028). Odsetek ankietowanych oceniających pozytywnie poszczególne właściwości związane z techniką inhalacji leku wynosił 94–96% dla następujących cech: czytelność instrukcji obsługi, możliwość kontroli liczby przyjętych dawek i pewność przyjęcia dawki leku. Wnioski: Badany inhalator uzyskał wysoki stopień akceptacji, głównie dzięki cechom decydującym o łatwej technice inhalacji leku i możliwości wizualnej oceny jej przebiegu. Full article

Journal Menu

Journal Browser

Adv. Respir. Med., Volume 75, Issue 2 (June 2007) – 17 articles , Pages 113-209

Further Information

Guidelines

MDPI Initiatives

Follow MDPI